مجله اینترنتی خورشید زندگی

دریچه ای به سوی علم و دانش بیشتر شما!

۷ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «معرفی ساز های ایرانی» ثبت شده است

معرفی ساز های ایرانی ( تمبک )

تمبک

تنبک  (تمبک، دمبک، دندونک و ضَرب) یکی از سازهای کوبه‌ای ایرانی است. این ساز پوستی، از نظر سازشناسی جزء طبل‌های جام‌شکل محسوب می‌شود که از این خانواده می‌توان به سازهای مشابه مانند داربوکا در کشورهای عربی و ترکیه و همچنین زیربغلی در افغانستان اشاره کرد.برای خواندن ادامه این مطلب بر روی فلش قرمز در بالی مطلب کلیک کنید.

موافقین ۱ مخالفین ۰
بنیامین یوسفی

معرفی سازهای ایرانی ( عود یا بربت )

عود یا بربت

 

بربت یا عود، سازی ایرانی از رده سازهای زهی زخمه‌ای است که در خاورمیانه از جمله ایران و کشورهای عربی رواج دارد.

بربت از کهن‌ترین سازهای شرقی به شمار می‌رود. برخلاف بیشتر باورها که بربت را سازی عربی دانسته‌اند، بربت ساز قدیمی ایرانی بوده‌است که پس از اسلام به کشورهای عربی برده می‌شود و از بربت به العود به معنای «چوب» تغییر نام پیدا می‌کند. خاستگاه بربت با استناد به نگاره‌های کنده شده عیلامی در هزاره سوم و چهارم پیش از میلاد، جنوب و جنوب غربی ایران است. در ظروف فلزی و کتیبه‌های بجای مانده از عصر ساسانی که نوازندگان را به تصویر کشیده‌اند این ساز بسیار دیده می‌شود. از بربت نوازان بنام این دوره می‌توان باربد، بامشاد، نکیسا و رامتین را نام برد. برای خواندن ادامه این مطلب بر روی فلش قرمز در بالای مطلب کلیک کنید.

۱ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰
بنیامین یوسفی

معرفی ساز های ایرانی ( چَنگ )

معرفی ساز های ایرانی ( چَنگ )

 

چنگ گونه‌ای ساز زهی باستانی است. در کنار ساز رود (بربت) از مشهورترین سازهای ایران باستان به شمار می‌آمده است. در ادبیات پارسی بسیار از این ساز یاد شده است و سیارهٔ زهره را چنگ‌زن دانسته‌اند. در مُهری گِلین که در بین سال‌های ۱۹۶۱ تا ۱۹۶۶ میلادی توسط دو باستان شناس از دانشگاه شیکاگو به نام‌های پیناسدلوگاس(pinhasdelougaz) و هلن کانتور(Helene Kantor) در تپه چغامیش خوزستان یافته شد و مربوط به هزارهٔ چهارم قبل از میلاد و دوران ایلامیان می‌باشد یک نوازندهٔ چنگ منحنی را نشان می‌دهد. این چنگ ۶ رشته دارد.  برای خوادن ادامه این مطلب بر روی فلش قرمز در بالای مطلب کلیک کنید.

موافقین ۲ مخالفین ۰
بنیامین یوسفی

معرفی ساز های ایرانی ( سه تار )

سه تار

 

سه‌ تار از سازهای زهی و مضرابی موسیقی ایرانی است که با ناخن انگشت اشارهٔ دست راست نواخته می‌شود. این ساز، دارای ۴ سیم از جنس فولاد و برنج است که به موازات دسته، از کاسه تا پنجه کشیده شده‌اند. سه‌تار دارای ۲۶ پردهٔ قابل حرکت از جنس روده‌ی حیوانات یا ابریشم است. صدای آن ظریف و تو دماغی و تا حدودی غمگین است و گستره صوتی آن از هنگامِ بمِ دو زیر خط حامل تا لا بمل بالای خط حامل و در نتیجه نزدیک به ۳ اکتاو است. برای خوادن ادامه این مطلب بر روی فلش قرمز در بالای مطلب کلیک کنید.

موافقین ۱ مخالفین ۰
بنیامین یوسفی

معرفی ساز های ایرانی ( دف )

دف

دَفّ، یکی از سازهای کوبه‌ای در موسیقی ایرانی است که شامل حلقه‌ای چوبی است که پوست نازکی بر آن کشیده‌اند و با ضربه‌های انگشت می‌نوازند.

این ساز از سازهای ضربی ایرانی شبیه به دایره ولی بزرگ‌ تر از آن و با صدای بم‌ تر است. چنان‌ که از کتاب‌های موسیقی و نوشته‌ها و اشعار بر می‌آید، در دوره اسلامی ایران، این ساز برای پشتیبانی از ساز و حفظ وزن به کار می‌رفته و رکن اصلی مجالس عیش و طرب و محافل اهل ذوق و عرفان بوده که قوالان هم با خواندن سرود و ترانه آن را به کار می‌بردند. در کتاب‌های لغت در معنی دف یا دایره می‌نویسند: آن چنبری است از چوب که بر روی آن پوست کشند و بر چنبر آن حلقه‌ها آویزند. در قدیم برای آنکه طنین بهتری داشته باشد روی دف پوست آهو می‌کشیدند. برای خواندن ادامه این مطلب بر روی فلش قرمز در بالای مطلب کلیک کنید.

۱ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰
بنیامین یوسفی

معرفی ساز های ایرانی ( قانون )

ساز قانون

قانون سازی است متعلق به خانوادهٔ قدیمی سیتار (Cythare)، که در سده‌های میانه تحت عنوان Canon یا miocanon به اروپا برده شد. این ساز دارای یک جعبهٔ چوبی به شکل ذوزنقه‌است که به وسیلهٔ دو انگشت سبابه و دو مضراب (که میان حلقه‌ای که به انگشت کرده‌اند و خود انگشت قرار می‌گیرند) نواخته می‌شود. برای خواندن ادامه این مطلب بر روی فلش قرمز در بالای مطلب کلیک کنید.

موافقین ۱ مخالفین ۰
بنیامین یوسفی

معرفی ساز های ایرانی ( کمانچه )

 

کمانچه

کَمانچه یکی از سازهای ایرانی و موسیقی خاور زمین است. این ساز علاوه بر شکم، دسته و سر، در انتهای پایینی ساز، پایه‌ای دارد که روی زمین یا زانوی نوازنده قرار می‌گیرد.برای خواندن ادامه مطلب بر روی فلش قرمز در سمت بالای مطلب کلیک کنید.

موافقین ۱ مخالفین ۰
بنیامین یوسفی